29 Mart 2013

Güneş

Güneş parlıyor arkamda.
Soğuk ama mis gibi bir hava var.
Günlerden Cuma.
Bu yıl için planladığım en yoğun 3 ay dün yaptığımız son "event" ile geride kaldı.
Başarılıydı.
Ohhh.

Sular durulmaya başladı.
Kendimi daha net tanıyorum artık.
Yaptıklarım, yapacaklarım, olmak istediğim yerler, kişiler...
Çizgileri kaldırdım, sınırları sildim.
Daha eğlenceliymiş sınırsız olduğunu hayal etmek.
Belki de bundan sonra daha iyi bir anne olacağım; çocuğumun da sınırlanmaması gerektiğini bilerek.

Evet, Tanrı yukarıdan gülüyormuş gerçekten ben milyonlarca plan yaparken her durum için.
Yine planlarım var ama artık planlamalar farklı...
Hayat bugüne kadar hep gülen yüzünü göstermişti ya.
Ve aslında çok ağır geldi yaşadıklarım bana.
Ama virajı döndüm ya artık; rahatladım. Küçük virajlarda çok daha emniyetliyim.
Güneş parlıyor yine arkamda.
Bundan sonra ben de gülen yüzümü göstereceğim hayata...

6 Mart 2013

Nokta.

Hayatımın en uzun dönemi kapanıyor.
Bu ne demek bilmiyorum.
Osmanlı İmp. gibi hissediyorum.
Kurulduk, genişledik, büyüdük, durakladık ve yıkıldık.
Son antlaşmayı da yaptık.
Sonrası Tanrının bileceği gibi olacak, benim bildiklerim yetmedi.

1 Mart 2013

Rotayı belirlemek

Bugün o günlerden birini daha yaşıyorum.
Ne çok şey hissediyorum. Ne çok değişiklik var hayatımda. Ne çok insan giriyor, ne çok insan çıkıyor. Ne çok pişmanlık duyuyorum ve ne çok heyecan var içimde.
Ruh hali bu yaşta bu kadar değişir mi insanda?
Kendinden yorulur mu insan bazen?
Düşünmekten tükendiğini hisseder mi insan? Analiz etmekten bıktığını?
Her fırsatta uygulama yöntemini sorgular mı? Doğru ve yanlış belki de netken...
Hayatı boyunca aynı yolu takip etmişken yolu değiştirmeye çalışır mı?
Siyah-beyazken tüm veriler aralara renklerin karıştığını görür mü?
Ve siyah beyazdan bile emin olmadığı anlar olur mu?..

İsteklerimin ne olduğundan emin değilim. Seçtiklerimin doğru olduğundan da. Hayallerimin peşinden koşmak gibi cümle girdi hayatıma. Hayallerim gerçekti benim. Yenilerini bulmak şimdi beni şaşırtan, koşmak değil. Ben sorgularken herşeyi, yanımda olmasını istediklerim yanımda mı emin değilim. Aynı frekansta olduğumu sanmıyorum çok kişiyle ve aslında hayatımdan asla çıkarmayacağım.

Kendimi hiç bu kadar karmaşık görmemiştim, hiç bu kadar iyi gözlemlememiştim. Kendimi hiç bu kadar eleştirmemiş ve kendimle ilgili hiç bu kadar eleştiri duymamıştım. Geçen gün okuduğum bir blogda bir gemide ve aslında tekbaşımıza olduğumuz yazıyordu. Ben gemide olduğumu fırtınada anladım. Fırtına hala dinmedi ama en azından geminin farkına vardım.

Rotayı hala çizebilmiş değilim. Hala dümeni nereye çevireceğimi bilmiyorum. Yapabildiğim tek şey dümeni tutmak, sımsıkı hem de.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails
 
Copyright 2009 mynameismelis