23 Ağustos 2011

Hop dedik eziğe!

Bugünkü sinirim, kendini üstün zannedenlere.
Kendi kendini üst düzey(!) ilan edenlerin, ne kadar ezik göründüklerinin farkında olamamaları ne tuhaf.
Ne olduğunu bileceksin arkadaş, nedir çaban anlamadım ki?
Ama bu iş eğitimle falan da düzelmiyor anlaşılan, eziklik içten gelen bir durum. Ne yaparsan yap, pörtleyiveriyor. Bazılarınınki daimi pörtlek, bazılarınınki ara ara çıkıyor.
Bu ezik  takımı kendine hakim olamıyor, herkesin işini bildiğini, her işi başarabildiğini zannediyor. Müdahale etmeye çabalıyor, her konuda fikri olduğunu sanıyor.
Her konuda fikrin var ama %90 çöp be arkadaş!

Uzak mı durmak lazım, haddini mi bildirmek? İllaki her şirkette kondurulur mu bir ezik insan?..
Gidin ya, toplanıp aynı yerde çalışın, birbirinizi ezdiğinizi düşünüp, eğlenin.

22 Ağustos 2011

Bir ses duydum, ne sesi?

Bir ses duydum, ne sesi? dedi.
ve sonra kendi cevap verdi: Motosiklet

Tarihe not düştüm işte.
Oğlum ilk uzun cümlesini kurdu, soru sordu.
Annesinin pek sevdiği motosikletin sesi oldu cevabı...

10 Ağustos 2011

Kaza

Önce kötü sonra iyi bir haberim var bugün sana blog.
Bir kediye çarptım dün. Daha doğrusu bir kedi bana çarptı. 3 aylık bir yavru kedi, beyaz renkli, gri kuyruk, gri saçlı. Minnoş birşey!.. Ara sokakta giderken, önüme de değil altına atladı arabanın. Anlayamadım bile ne olduğunu, sadece beyaz birşey hissettim arabanın altına giren. Durdum. İndim, koştum. Kahraman İrem'le aynı anda... İrem olduğunu sonradan öğrendim tabii adını, hastanede koluna serum takılmış ibişi beklerken. Ben arabadan inene kadar ki birkaç saniye sürdü, İrem koştu aldı kucağına, atladık arabaya yine, veterinere... şoktaydı oraya vardığımızda. Ödüm koptu, ne yapacağımızı da bilemeden öylece bekledik. Doktor serum taktı, velet serum verdikçe rahatladı. Duyuyor mu, görüyor mu diye sürekli test yaptık. Önce dikip gözlerini aynı noktaya baktı, kör oldu diye korktum. Sonra ağzındaki kanları görünce iç kanama var diye korktum. Herşeyden korktum birşey olacak minicik kediye diye.
Burnunda sümükler vardı, gripmiş de bir yandan. Serum bitti, muayene etti tekrar doktor "iyiymiş" dedi. Antibiyotik de verdi grip için. Ve kahraman İrem bende kalsın bu akşam dedi. Koyduk kutuya, götürdü İrem onu eve. Biraz önce konuştum, akşamı iyi geçirmiş. ama bugün İrem de işte. O evde yalnız. Umarım yolundadır herşey...

Trafik kazasından hep korkmuşumdur. Şimdi daha da çok korkuyorum.
O kediciğe birşey olabilirdi. Orada koşan bir çocuk da olabilirdi...
Dün geceden beri sürekli kuruyorum birşeyleri kafamda!
Offf gidip adada mı yaşasak ne yapsak bilmiyorum! Kimi, neyden, nasıl koruyacağım?!.
Hayat zor ya, aslında baksana hayatta kalmak da zor..

4 Ağustos 2011

10

Her günü güzel geçen tam 10 yıl...
Çok güzel geçeceğine inandığım koca bir ömür...
Teşekkürler hayatım...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails
 
Copyright 2009 mynameismelis