İş Görüşmesi

Uzun zamandır iş görüşmesine gitmedim. Ama ne kadar stres verici bir durum olduğunu üniversite yıllarından beri “görüşen” biri olarak iyi bilirim.
Gönderirsin CV’ni. Beklersin. Ararlar. Çalışıyorsan iştekilere çaktırmadan gitmen gerekir. Benim gibiler bunun için anlamsız sebepler uydururlar. Halbuki “hastayım” bahanesinden belki de kimse şüphelenmeyecek. Olmaz, illa ki garip sebepler bulurum.
Neyse. Görüşme günü gelir... Kıyafet bunalımı. Ceket giysem çok mu ciddi görünürüm, kırmızı oje sürsem frapan mı olur vs diye diye karar kılınır en ortalama kıyafete...
Gidilir iş yerine, şöööyle bir süzülür her yer. Çalışanlar nasıl, çalışma ortamları, birbirlerine hitap şekilleri, orada bir tuhaf “bekleşen” birine yaklaşımları nasıl, vb...
Sonunda görüşme odasına girilir ve orada stres sona erer nedense. Ya da bana öyle olur. Bugüne kadar ilginçtir gittiğim hemen hemen tüm görüşmelerden olumlu sonuçlarla ayrıldım. Ya gideceğim yerleri iyi seçiyorum ya da hiç seçim yapamıyorum(!). Bilemiyorum...
Bunların nereden aklıma geldiği konusu ise işte... Benim çok hoşuma gitti. Bundan sonra bu taktiği uygulayacağım, herşey daha kolay olur eminim. Arkadaşlarıma duyrulur...