28 Aralık 2009

Kırmızı oje

Yıllarca direndim İlkim’e kırmızı oje konusunda. Çok gereksiz ve frapan gelirdi bana. Her gün söylenirdim ona, silsin o iğrenç ojeyi diye. O zamanlar o genç “sigortacı” idi ben acar “muhabir”. O kırmızı ojelerini sürer, boynuna bir fular bağlar, tıkır tıkır giderdi işe. Ben kotumun üzerine geçirdiğim kazakla. O “hanım/bey” derdi herkese, ben “abla/abi”… Tamamen zıt işlerimiz ve buna bağlı alışkanlıklarımız ve “kırmızı oje inatlaşmamız” vardı o zaman.
Çok yıllar geçti, çoook şey değişti.
Şimdi benim de ellerimde hep kırmızı ojeler…

Hey gidi günler...

2 yorum:

OiP dedi ki...

Normal hayata geri dönüşün işaretleri bunlar aynı zamanda Melisçim:) Eşofmandan kırmızı ojeye!!
Kırmızı burada doğasının tam tersine işliyor. Dur değil GEÇ anlamında:)

mnim dedi ki...

:)) evet tabii. "Eşofmanlarımdayken" aklıma bile gelmiyordu oje. Yavaş yavaş aklıma düşmeye başladı ojeler, kırmızılar, kuaförler... Yakında kavuşurum eski düzenime, yanımda bitişik minik kuzumla :)

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails
 
Copyright 2009 mynameismelis