Acı

Hepimiz yaşadık, 12 yıl geçti üzerinden.
Yine hepimiz yaşıyoruz. Aynı acılar. Aynı umutlar. Gözyaşı.
Çözüm yok mu? Var ama 12 yılda öğrenemedik sadece biz bunu.
Birşeyler öğrenen yok mu? Var, kurtarma ekipleri çok daha hızlı organize oldu.
Yunus da öğrenmiş, cenin pozisyonunda beklemiş saatlerce. Dayandı ama başaramadı. Serhat da...
Kızgınım, üzgünüm.
Doğaya değil, bize, hepimize. Sağlam binalarda yaşayamamıza. 12 yılda tüm ülkeyi denetleyip yenileyebilecekken, umarsızca sağa sola bakmamıza. Boşvermişliğimize. İnsan hayatına değer vermeyişimize. Değer vermeyenleri yönetici yapışımıza. Sorumluları görmeyişimize...
Bu da son olmayacak, biliyoruz. Belki seneye, belki seneler sonraya. Ama yine gelecek. Ve biz yine hazırlıksız olacağız, biliyorum...

Azra bebeğe upuzun, sağlıklı, mutlu bir ömür diliyorum.
Umarım birşeylerde ders almış insanların inşa ettiği binalarda büyür artık.