Duygu eşit değildir algı
ve algı da eşit değildir duygu.
Psikolojik, sosyolojik, kişisel gelişimsel analizler yapan insan oldum çıktım ya durumu fırsat bilip. İşte tespitlerimden biri de bu...
Bu zaman içinde insanların duygularının inanılmaz biçimde algılara yön verdiğini tespit ettim. Hele duygusal yakınlığı olan insanların algılarında bariz bir yöneliş var istediğini anlamaya doğru...
Başroldekiler ne anlatırsa anlatsın, anlamak istediği gibi anlıyor olayları yardımcı oyuncular. Aracı olmak hissini getiriyor duyguları ama aslında yanlış olan algıları. Laf taşırken duygularla hareket ediyor yardımcı oyuncular yani, hata yaptığını bilmeden.
Çıkmaza sürüklüyor başrol oyuncularını bu aslında bence. Yani oldum olası hoşlanmadığım yardımcı rollerin "müdahale etme" güdüsü çıkmazın birincil sebebi belki de. Basitken başrolcüler tarafından çözülemeyen sorunlar karmaşıklaştıkça daha da çözülemez hale geliyor sonrasında.
Mutluluklar paylaştıkça artar, üzüntüler paylaştıkça azalır denir ya. Ben buna da inanmıyorum artık pek. Evet paylaşılabilen üzütüler vardır hayatta, eminim azalanlar da. Ama her hastaya aynı ilaç etki etmez ya, böyle bir gerçek var bazı durumlarda.
Kimsenin kötü niyetli olmadığına eminim. Kimsenin dengelerin bozulmasını istemediğine de. Alışılmışın dışına çıkmak istememeyi de. Ama hayat bu, ne getireceği bilinmiyor işte.
Yanımda olan ya da olmak isteyen ya da istemeyen herkesi anlıyorum ama 35 yaşımda öğrendiğim şudur ki iki insan birşeyler yaşarken 3. kişilerin anlaması, anlatması, algılaması imkansız. Suçlamadan, kızmadan, taraf tutmadan yanında durmayı, susmayı bilmeyen bir toplumuz biz. Saygı duymayı, durmayı öğrenmeliyiz.
Bundan sonraki yaşamımda yanımda olacak herkesin beni birazcık tanıyabilmiş olmasını ümit ediyorum bu süreç içinde. Bundan sonra yanında duracağım herkesin, sonuna kadar yanında duracağım. Sessizce, duracağım...
Oğluma başroldeyse mutlu olmayı; yardımcı roldeyse saygı duymayı öğreteceğim. Ve benim de ne olursa olsun sonuna kadar, dimdik arkasında olduğumu...
Karmakarışık yazmışım, okuyunca anladım. Ama zaten karmakarışığım...
ve algı da eşit değildir duygu.
Psikolojik, sosyolojik, kişisel gelişimsel analizler yapan insan oldum çıktım ya durumu fırsat bilip. İşte tespitlerimden biri de bu...
Bu zaman içinde insanların duygularının inanılmaz biçimde algılara yön verdiğini tespit ettim. Hele duygusal yakınlığı olan insanların algılarında bariz bir yöneliş var istediğini anlamaya doğru...
Başroldekiler ne anlatırsa anlatsın, anlamak istediği gibi anlıyor olayları yardımcı oyuncular. Aracı olmak hissini getiriyor duyguları ama aslında yanlış olan algıları. Laf taşırken duygularla hareket ediyor yardımcı oyuncular yani, hata yaptığını bilmeden.
Çıkmaza sürüklüyor başrol oyuncularını bu aslında bence. Yani oldum olası hoşlanmadığım yardımcı rollerin "müdahale etme" güdüsü çıkmazın birincil sebebi belki de. Basitken başrolcüler tarafından çözülemeyen sorunlar karmaşıklaştıkça daha da çözülemez hale geliyor sonrasında.
Mutluluklar paylaştıkça artar, üzüntüler paylaştıkça azalır denir ya. Ben buna da inanmıyorum artık pek. Evet paylaşılabilen üzütüler vardır hayatta, eminim azalanlar da. Ama her hastaya aynı ilaç etki etmez ya, böyle bir gerçek var bazı durumlarda.
Kimsenin kötü niyetli olmadığına eminim. Kimsenin dengelerin bozulmasını istemediğine de. Alışılmışın dışına çıkmak istememeyi de. Ama hayat bu, ne getireceği bilinmiyor işte.
Yanımda olan ya da olmak isteyen ya da istemeyen herkesi anlıyorum ama 35 yaşımda öğrendiğim şudur ki iki insan birşeyler yaşarken 3. kişilerin anlaması, anlatması, algılaması imkansız. Suçlamadan, kızmadan, taraf tutmadan yanında durmayı, susmayı bilmeyen bir toplumuz biz. Saygı duymayı, durmayı öğrenmeliyiz.
Bundan sonraki yaşamımda yanımda olacak herkesin beni birazcık tanıyabilmiş olmasını ümit ediyorum bu süreç içinde. Bundan sonra yanında duracağım herkesin, sonuna kadar yanında duracağım. Sessizce, duracağım...
Oğluma başroldeyse mutlu olmayı; yardımcı roldeyse saygı duymayı öğreteceğim. Ve benim de ne olursa olsun sonuna kadar, dimdik arkasında olduğumu...
Karmakarışık yazmışım, okuyunca anladım. Ama zaten karmakarışığım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder