Çocuk yetiştirmek

Bazı şeyleri şansa mı doğru yapıyorum ya da inceden inceye düşünerek mi bilmiyorum.
Ama yaptığım güzel şeylerden biri de bu olmuş. Demir'i hiç "ayıp"la yönlendirmedim. Amcaların teyzelerin kızacağını, polisin, doktorun geleceğini söylemedim. Dışarı çıkarken, işe giderken hiç dişçiye, jandarmaya gidiyorum demedim...

O da ne teyzelerden amcalardan korktu, ne herhangi bir meslek grubuna düşman oldu, ne de "ayıp" olduğu için durdu.
Çevremdeki doğal olarak oldukça sık görülen "klasik çocuk yetiştirme" yöntemleri karşısında hep bildiğimi yaptım. Yerleri temiz görmek istediği için çöp atmıyor; arkadaşlarının odasını birlikte dağıttıysa birlikte toplamak gerektiğine inandığı için toplamadan çıkmıyor (evde geçerli değil nedense bu kural :s ), oyuncakları kendine ait elbette ama istediği zaman arkadaşlarıyla paylaşmasının güzel bir davranış olduğunu biliyor...

Şimdi bu yazdıklarımı okuyan "klasikçiler" çocuğuma nazar değdireceğim konusunda hemfikir de olurlar ancaaak, bazen - evet kesinlike bazen- bu yaklaşımlarla doğru bir anne olabildiğimi düşünüyorum. Demir büyüyünce mutlu, dürüst ve sorumluluk sahibi bir insan olacak :)

Özgür Bolat'tan...
http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/26282472.asp