Beklenti=hayal kırıklığı
Bile bile hala beklenti içinde olmam en çok kendimi şaşırtıyor.
İstediklerim olmuyor. Önüme -aklımdan dahi geçirmeyeceğim- tekliflerle çıkılıyor. Paylaş maylaş deniyor ya, ben paylaşmaya bile çekinirken, bana teklif ediliyor...
Bu sabah hiç beklemediğim şekilde, yanıma gelip gözümün içine bakınca değer verdiklerimden biri, gözlerim doldu. Anlatamadım yine olanı. Paylaşılası değil. Bana göre teklif etmenin ayıp olduğu cümleler kategorisinde. Ayıp kavramından nefret ettiğim halde... Tek bir kişiye söyledim olanı, dün gece. Herşeyi anlatıyorum ya ona, filtresiz... Ona bile yazdım; anlatmak zor...
Çok karmaşık yazıyorum yine. Aslında hissettiklerim artık bu kadar karmaşık değil. Beni karmaşıklaştıran beklemediğim yerlerden aldığım darbeler... Tam güvenecekken ya da güvenmişken; güvenmemem gerektiğini hatırlatan olaylar, kişiler...
Aslında düşününce bir yandan; son aşamadayım artık, biliyorum. Çözülmesi gerekn son birkaç konu kaldı. Onlar da bitince tam anlamıyla rahat olacağım. Ama çözülene kadar yine uykusuz geceler beni bekliyor...
Bu yazıyı okuduğumda tekrar bi şekilde, hatırlamayayım istiyorum sebebini. Unutulası olsun bu post.
Huzurlu günler çabuk gelin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder